Život
Rođen 15. septembra 1851. godine u banatskom selu Vranjevu. Pohađao učiteljsku školu u Somboru, gde je na podstrek nastavnika muzike Dragutina Blažeka napisao prve kompozicije. Marinković je studirao od 1873-81 (sa prekidima) na Orguljskoj školi u Pragu. U Beču je proveo 1886-87. godinu, slušajući pritom, između ostalog, predavanja Eduarda Hanslika na univerzitetu.
U Beogradu je radio kao dirigent u mnogim pevačkim društvima – Beogradsko pevačko društvo (1881-86), Akademsko pevačko društvo “Obilić” (1889-1900), Radničko pevačko društvo, Srpsko-jevrejsko pevačko društvo, i dr. Paralelno sa time radio je i kao nastavnik muzike u bogosloviji, u učiteljskoj školi, i u Drugoj muškoj gimnaziji (1891-1924).
Kraće vreme je objavljivao članke o muzici u časopisu Preodnica.
Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije (preteče SANU) 1907. godine.
Umro je u Beogradu 13. maja 1931. godine.
Ideologija muzičkog nacionalizma koju je inaugurisao Kornelije Stanković, i usavršavanje kompozicione tehnike do koje je u svojim delima došao Davorin Jenko, bili su preduslovi za pojavu Josifa Marinkovića. U njegovom stvaralaštvu srpska muzika dostiže viši umetnički nivo (makar na nivou malih vokalnih formi koje je komponovao). Marinković, zajedno sa Stevanom Stojanovićem Mokranjcem, predstavljaju centralne ličnosti srpskog muzičkog stvaralaštva kraja XIX i na prelazu u XX vek.
Nekoliko muzičkih škola u Srbiji nosi ime Josifa Marinkovića. U Novom Bečeju se svake godine održavaju dani Josifa Marinkovića pod nazivom “Obzorje na Tisi”.
Kompoziconi stil
Izuzev nekoliko instrumentalnih dela, Marinkovićev opus je gotovo isključivo okrenut vokalnoj muzici. Napisao je 11 Kola (spletova narodnih pesama) za muški i mešoviti hor, ali i dosta pesama originalne invencije među kojima se naročito ističu one pisane na rodoljubive tekstove. U srpsku umetničku muziku je prvi uveo žanr hora sa klavirskom pratnjom koji je negovao tokom čitavog stvaralaštva.
Solo pesme zauzimaju značajno mesto u Marinkovićevom stvaralaštvu, dok se on smatra i osnivačem žanra solo pesme u srpskoj umetničkoj muzici. Komponovao je solo pesme na tekstove srpskih pesnika, ali je takođe i umetnički obrađivao narodne pesme (čime se smatra osnivačem kasnije popularnog žanra umetnički oplemenjene sevdalinke). U Marinkovićevom radu na solo pesmama ogleda se njegov lirizam, briga za tekst i dikciju, ali i razrađeni klavirski part.
Značajna dela
Horovi
Ustajte braćo, za muški hor, 1872.
Narodni zbor (Hej, trubaču!), za muški hor, 1876. (himna Akademskog pevačkog društva “Obilić”)
Prvo kolo za muški hor, 1881.
Drugo kolo za muški hor, 1882.
Treće kolo za muški hor, tekst B. Radičević, 1882. (verzija za mešoviti hor iz 1896. godine)
Četvrto kolo za muški hor, 1882.
Pesmom srcu, za muški hor, 1882.
Peto kolo, za muški hor, tekst B. Radičević, 1883. (druga verzija 1889. godine)
Šesto kolo za mešoviti hor, 1884.
Posmrtna pesma, za muški hor, 1884.
Kosovska himna, za muški hor, 1889.
Sedmo kolo, za muški hor, 1889.
Radnička pesma, za mešoviti hor, 1890.
Osmo kolo, za muški hor, 1890.
Deveto kolo, za muški hor, tekst B. Radičević, 1892.
Deseto kolo, za mešoviti hor, 1896.
Bugarske narodne pesme, za muški hor, 1896.
Apoteoza Vuku, za mešoviti hor, 1897.
Jedanaesto kolo, za mešoviti hor, 1897
Proletnja zora, za mešoviti hor, 1899. (na tekst Jovana Grčića Milenka)
Slavija, za muški hor, oko 1907.
Himna Balkana, za muški hor, oko 1908.
Junački poklič, za muški hor, oko 1910.
Pomen, za mešoviti hor, oko 1929.
Prvo opelo, za muški hor, pre 1882.
Liturgija svetog Jovana Zlatoustog, za mešoviti hor, oko 1889 (objavljena 1935. godine iz pronađenih fragmenata koje je rekonstruisao i uredio Kosta Manojlović)
Horovi sa klavirskom pratnjom
Zadovoljna reka, za mešoviti hor i klavir, 1881. (na tekst Jovana Grčića Milenka)
Na Veliki petak, za mešoviti hor i klavir, 1883. (na tekst Jovana Jovanovića Zmaja)
Jadna majka, za mešoviti hor i klavir, 1884.
Molitva, za mešoviti hor i klavir, 1889. (dve verzije kao solo pesme, 1889. i 1931, na tekst Vojislava Ilića)
Potočara, za mešoviti hor i klavir, 1910. (na tekst Jovana Grčića Milenka)
Kantata Dositeju Obradoviću, za mešoviti hor i klavir, 1911.
Solo pesme
Ala je lep ovaj svet, solo pesma, prva verzija oko 1880. (na tekst Jovana Jovanovića Zmaja)
Pod prozorom, solo pesma, oko 1880. (na tekst Jovana Jovanovića Zmaja)
Stojanke (Pod pendžerite), solo pesma, 1883. (na tekst Dragutina Ilića)
Šano, dušo, solo pesma, pre 1886.
Grm, solo pesma, 1893. (na tekst Vojislava Ilića)
Oh, kako Sunce sija, solo pesma, 1899. (verzija za mešoviti i dečji hor, duet, na tekst Vojislava Ilića)
Oj, meseče, solo pesma, pre 1907.
Kaži mi, kaži, solo pesma, 1931. (na tekst Vojislava Ilića)
Rastanak, solo pesma, 1931. (na tekst Vojislava Ilića)
Gde si, dušo, gde si rano (na tekst Branka Radičevića)
Potok žubori (na tekst Đure Jakšića)
Suđaje, muzika za komad s pevanjem, tekst Ljubomira Petrović, 1894.
Značajna izvođenja
18. januar 1890. Mokranjac sa Beogradskim pevačkim društvom izveo horsku verziju pesme Molitva
16. maj 1910. godine, koncert Marinkovićevih kompozicija, premijerno izvedena Potočara (horom “Obilić” dirigovao Hinko Maržinec).
14. maj 1935, premijerno izvođenje Liturgije, Učiteljsko pevačko društvo “Marinković”, pod upravom Milana Bajšanskog.
30. mart 1954, premijerno izvođnje Kantate Dositeju Obradoviću. Iako napisana povodom stogodišnjice Dositejeve smrti 1911. godine, tek 1954. godine u orkestraciji Aleksandra Obradovića izveo ju je hor KUD “Đoka Pavlović” pod upravom dirigenta Aleksandra Zalijeva.
Značajna izdanja (notna i audio izdanja)
Liturgiju je izveo i snimio 1999. godine hor Radio-televizije Srbije pod upravom Bojana Suđića, a izdao PGP-RTS.